Kara Yas

Hiç, hiç yüzüm gülmüyor artýk
Hiç susmuyor yüreðimde aðlayan bu þarký
Ah derdime tek sebep sensin
Gün geçmiyor dinmiyor içimde hasret sancýsý

Böyle aþklar zor yaþanýr sevgilim
Zor silinir bu acýnýn izleri
Zor unutur ellerim ateþini
Yaktýn gittin beni

Kara yaslar içinde gönlüm
Bir daha kimseyi bu kadar çok sevemem
Öl deseydin inan ölürdüm
Bir daha kimseye böyle yemin etmem