Folkesongen

Som blomen upp utor karki tyte
Som eple fram utpå kvisten skyte
Er folkesongen for mann og møy
Men folkvetter når den mund døy

Sa lat da tonen frå hjarta strøyme
Og låt oss kvea og låt oss drøyme
Der er så mykje som dreg oss ned
Det svarte romer saa snegt ma kve

Men kom me de visur av heimaslage
Og lat oss kvea på gamle lage
Og lat oss kvea foruta bok
Den notesongen han er sa klok