Brúnin

vindur berst af hafi, virði fyrir mér
vanga ungrar stúlku sem við hliðina á mér er
munnurinn er opinn, mórautt rennur blód
menn eru á leiðinni, ég heyri nálgast hljóð

konan andar ennþá, kannski munum nást
klettabrúnin afdrepið í forboðinni ást
get ég varla losað grjót úr minni hönd
gaf ég höggið? voru á mér álög eða bönd

þeir látum ekki linna
ef liggjandi mig finna
með henni sem ég frelsið fann
við máttum feluleiki spinna
þeir bana okkur báðum
þeir berja vopnum snjáðum
hún svarar ekki, dauðadæmd
ef vaknar dísin ekki brádum

saman munum lífið láta
liggi ég við þetta vif
ef ég bara ekkert játa
ætti mér að gefast lif

hennar drýpur blód á blettinn
bærist særð og falleg hönd
niður henni kasta klettinn
kvikar sjórinn burt frá strönd