Andveget

Æsene sitt tause
Alvar snur seg bort
Himmelen falmer
Over døende enger

Lærads visne greiner
Lir tankenes høst
Vi treng dei ikkje lenger
Hodet bøygd mot sotteseng
Vi ber...

Gjoll renn seigt og stille
Æra forsvinn med det
Netter nedover ni i tallet
Kroppa flyt med skammen
Ned til hel...

Ein bitter ulende kulde
Eit einsomt stille svik
Visdomsbrønnen tapper værda
Dei sitt aleine, kalde bleike lik